Hayatın akışında hızla ilerliyorum. Duygularım birbirine öyle bir dolanmış ki içlerinden gerçek ve sahte olanları ayırt etmekte güçlük çekiyorum. 2019 benim için kallavi sürprizler hazırlamış önce yazıyorum sonra yaşıyorum. Sanki kendi yazgım kalemime bırakılmış gibi. "Sana yazılanı beğenmedin al şimdi de sen yaz ve yaşa" deniyor. Ağzımdan çıkanlar aklımdan geçenler bir bir başıma geliyor. Kurduğum hayaller tek tek gerçekleşiyor. İçlerinde saçma sapan olanları o kadar çok ki. Kendime kızıyorum "mantık neresinde neden böyle anlamsız hayaller kuruyorum bak yaşıyorum sıralı sırasız, yapma artık dur" diyorum. Yok ama naçar yine yeni bir hayalin içinde buluyorum kendimi. Mutlu da oluyorum hani işin garibi. Hayal kurmaktan gerçek hayatı yaşamaya ve anlamaya fırsatım olmuyor. Yorulmuşum aslında her şeyden herkesten. Bir o kadar da insansız yapamıyorum. Kendimi aşıyorum bu günlerde. Ne kadar sosyal olduğumu fark ediyorum bir zamanların asosyal insanı olan ben ne kadar alışmışım iletişime. İliştirmişim yeniden insanları kendi özüme. Çok sorun yaşıyorum ama artık eskisi kadar şaşırmıyorum bilakis sürekli yaşadığım bir şeymiş gibi, garipsemiyorum. Şaşırmalarım rafa kaldırılmış, yalama olmuş belki de. Üzerime olgunluk elbisesi giyiyorum içimde ki çocuk büyümek istemiyorken. Yalanlar fısıldıyorum kulağına istediğimiz zaman giyeriz bu elbiseyi sen takma kafana yine kendin ol diyorum. Gülümseyerek inanıyor ya da inanmış gibi yapıyor bana.
Benden daha yorgun yastığıma başımı koyduğumda uyanmamayı diliyorum yeni güne. Ne getireceğini bilememek beni kendine biliyor. Uyanamazsam planlarını uygulayamaz sanıyorum. Aldanıyorum ve her sabah huzmeleriyle. "Haydi kalk "diyerek öpüyor alnımdan sonra sıfırdan başlıyoruz. Kucağımda ki itiraz dilekçelerimi saklıyorum yastığın altına. Bugünü de geçirelim yarın bakarız diyorum bir çaresine. Çaresiz saklanıyorum yeni aldığım elbisenin desenlerine. biraz bol geliyor üzerime, aynada bakınca kendime içimde ki boynu bükük çocuk sarılıyor belime" üzülme biraz rol yaparız o zaman oturur beline"." Sadece insanların yanında giyersin biz bizeyken yaparız şımarıklıklarımızı,oynarız oyunlarımızı. Saklanırız bir köşeye sobeleriz habersizce kendimizi. Ama söz ver bana bundan sonra olduğu gibi anlatma bizi sakla sende herkes gibi gizlerimizi. Söz bende o zaman üzmem seni, her gün giyeriz, şen şakrak büyüyebilirim korkmadan , belki de büyümek o kadar da kötü değildir , baksana herkes büyümüş hatta küçük çocuklar bile" diyor. "Evet diyorum haklısın saklamalıyım artık seni ve olgunlaşmalıyım hızla, güvenli yerlerde sende anlarsın ve çıkarsın ortaya"....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder